28 December 2006

Να τα πούμεεεε;

...
Πήρα αφορμή από το blog της Αργυρένιας για να διηγηθώ μια προσωπική ιστορία με τα κάλαντα. Καταρχάς,
ούτε εγώ κατάλαβα ποτέ τί σημαίνουν οι στίχοι στα κάλαντα της πρωτοχρονιάς! Λένε ότι είναι επίτηδες ακαταλαβίστικα, επειδή ήταν συνθηματική συνεννόηση κατά των Βενετσιάνων ή των Τούρκων ή των Εγγλέζων στα Επτάνησα... Ανάλογα σε ποια περιοχή διηγούνται την ιστορία!

Κάποια χρονιά, είχα μεγαλώσει κάπως και είχα ήδη τρίχες στα πόδια και στο μουστάκι. Δεν ήμουν ψηλός, αλλά φόραγα ακόμα κοντά παντελόνια. Πήγα, λοιπόν, απρόθυμα είναι η αλήθεια, να πω πάλι τα κάλαντα, μαζί με δύο φίλους... Στην πρώτη προσπάθειά μας με το ερώτημα "Να τα πούμεεεε;" γυρνάει ο καταστηματάρχης, με κοιτάει διερευνητικά και μου λέει: "Εσύ ρε μεγάλε, ακόμα κάλαντα λες;" Σηκώθηκα κι έφυγα ντροπιασμένος... πωπω, με κατάλαβαν! Έτσι άδοξα έληξαν οι εμφανίσες μου στη σκηνή των καλάντων...

Γι' αυτό κι εγώ μόνο μικρούς/μικρές (καλά, στις μικρές είμαι πιο ελαστικός, φτάνουν μέχρι τα 35 ) αφήνω να μου τα πουν, μην πέσω στο διάδοχό μου και αναγκαστώ να του πω αυτό που άκουσα εγώ πριν από.... χμμμμμ, πριν από πόσα χρόνια άραγε;


Καλή χρονιά με υγεία!