Προσχηματική αυτοδιοίκηση και ιδιοτελής κακοδιοίκηση

...

Οτι η λειψή αυτοδιοίκηση είναι σημαντικό πρόβλημα το αναγνωρίζουν όλοι. Είναι όμως η γενεσιουργός αιτία της πανεπιστημιακής δυσανεξίας; Δεν νομίζω. Τις προσλήψεις και προαγωγές ακαδημαϊκού προσωπικού τις κάνει το υπουργείο Παιδείας; Τις μετεγγραφές φοιτητών τις διεκπεραιώνουν οι γραφειοκράτες της Μητροπόλεως; Την οικονομική διαχείριση των πανεπιστημίων την έχει ο υπουργός Παιδείας; Οχι βέβαια. Μπορεί τα πανεπιστήμιά μας να μην έχουν τον επιθυμητό βαθμό αυτοδιοίκησης, έχουν όμως τη δυνατότητα να αποφασίζουν για αρκετά πράγματα, ιδιαίτερα ακαδημαϊκής φύσεως. Οπως ορθά παρατήρησε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Σ. Κάτσικας, «σε μερικά μας περιορίζει ο νόμος, σε μερικά όμως η νοοτροπία» («Ελευθεροτυπία», 15.12.06).

Εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα - η νοοτροπία. Πώς χρησιμοποιούν τα πανεπιστήμια την όποια αυτοδιοίκηση έχουν; Μήπως διαπερνά τις επιλογές τους ένα υψηλό ακαδημαϊκό ήθος; Αν ναι, γιατί δεν είναι ευδιάκριτο;

Σε πρόσφατο άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» (14.1.07) ο διακεκριμένος καθηγητής Ιατρικής κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος μας πληροφορεί ότι στην Ιατρική Σχολή Αθηνών τα τελευταία 25 χρόνια πάνω από τους μισούς καθηγητές «κληροδότησαν» την πανεπιστημιακή θέση τους σε συγγενείς τους! «Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γράφει ο κ. Μουτσόπουλος «γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι θέσεις καταλαμβάνονται με ειδικό τρόπο, με φωτογραφικές προκηρύξεις θέσεων και με "κατά περίπτωση επιλεγμένες εισηγητικές επιτροπές" που αποκλείουν ικανότερους επιστήμονες, που όμως δεν έλκουν την καταγωγή τους από "ευγενείς"» (πλήρες κείμενο>>>).

(Χαρ.Τσούκας, ΤΟ ΒΗΜΑ, 4/2/2007)