22 February 2007

Ο μύθος των οικογενειακών αξιών

...

Η Γερμανίδα υπουργός Οικογενειακού Προγραμματισμού, Ούρσουλα φον Λάιεν, στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών, εξήγγειλε την αύξηση των θέσεων σε παιδικούς σταθμούς σε μία προσπάθεια να ενθαρρυνθούν οι γυναίκες με παιδιά προσχολικής ηλικίας να επιστρέψουν νωρίτερα στην εργασία τους και να μην αποκοπούν από το αντικείμενο της απασχόλησής τους επί μία τουλάχιστον τριετία, όπως συμβαίνει σήμερα. Πολλοί Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές έσπευσαν να την κατηγορήσουν ότι θυσιάζει τις «παραδοσιακές οικογενειακές αξίες», γεγονός που θα μπορούσε να αποξενώσει την εκλογική πελατεία του κόμματος εν όψει των επόμενων εκλογών σε δύο χρόνια.

«Ποιες ακριβώς είναι αυτές οι οικογενειακές αξίες;», αναρωτήθηκε σε άρθρο του ο Γιενς Μπίσκι, δημοσιογράφος της Sueddeutsche Zeitung και μεγαλύτερος γιος του ηγέτη του «Κόμματος της Αριστεράς» στη Γερμανία, Λόταρ Μπίσκι, υπενθυμίζοντας ότι μόνο τον τελευταίο χρόνο στη Γερμανία έχουν δημοσιοποιηθεί αλλεπάλληλα περιστατικά βάναυσης κακοποίησης ή εγκατάλειψης παιδιών από τις οικογένειές τους. Συγκεκριμένα ο Μπίσκι πιστεύει ότι «η οικογενειακή ευτυχία είναι μία ιδεατή κατασκευή, που ουδέποτε υπήρξε». Αρκεί μία γρήγορη ματιά στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και την έβδομη τέχνη.

Από τα θεατρικά έργα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ μέχρι τις ταινίες του Μπέργκμαν και της δανέζικης σχολής dogma η οικογένεια είναι ο πλέον δυσλειτουργικός θεσμός στις δυτικές κοινωνίες, που δοκιμάζεται από παράνοιες, θανάτους, απόγνωση και τυραννικές σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών. Ποιες ακριβώς οικογενειακές αξίες λοιπόν επικαλούνται οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες για να αποδοκιμάσουν τους χειρισμούς της φον Λάιεν;

Στην Ιταλία, ο ηγέτης της συντηρητικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αυτοακυρώθηκε ως καλός οικογενειάρχης και σύζυγος όταν κλήθηκε δημοσίως από τη σύζυγό του να απολογηθεί για ένα χοντροκομμένο φλερτ του. Στην Αγγλία οι Τόρις, ηθικολόγοι και υπέρμαχοι των οικογενειακών αξιών, αποδείχθηκαν αμετανόητοι υποκριτές με σωρεία σεξουαλικών σκανδάλων να ταλανίζει την τελευταία τους κυβέρνηση και το σημερινό ηγέτη τους να κατηγορείται πως έκανε συστηματική χρήση ναρκωτικών, ενδεχομένως ακόμη κι όταν ήταν κυβερνητικό στέλεχος! Αντίθετα ο, Τόνι Μπλερ υπήρξε Παναγίτσα, θεοσεβούμενος και πιστός στη γυναίκα του.

Στις ΗΠΑ πρόσφατη έρευνα, που βασίστηκε στη Στατιστική Υπηρεσία, αποκάλυψε ότι οι αριστεροί της Μασαχουσέτης έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά διαζυγίου στις ΗΠΑ, ενώ στις συντηρητικές Πολιτείες του Νότου, όπου οι Ρεπουμπλικανοί θριαμβεύουν με σημαία τους τη διαφύλαξη των οικογενειακών αξιών, τα ποσοστά χωρισμών είναι 50% πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. Προεκλογικά μάλιστα δημοσιεύτηκαν σε blogs ονόματα στελεχών του ρεπουμπλικανικού κόμματος, που από τη μία κόπτονται για το σεβασμό του «ιερού θεσμού της οικογένειας» και από την άλλη έχουν καταδικαστεί για ασέλγεια σε βάρος παιδιών, συμπεριλαμβανομένου κι ενός διάσημου τηλευαγγελιστή, στενού συνεργάτη του Πατ Μπιουκάναν.

Ακόμη και στην Ελλάδα όπου ανέκαθεν μας άρεσε να βαυκαλιζόμαστε ότι η οικογένεια υποκαθιστά το κοινωνικό κράτος, δεν είναι λίγα τα πρόσφατα κρούσματα αιμομιξιών, γονιών-προαγωγών και ειδεχθών εγκλημάτων με θύματα παιδιά και συγγενικά πρόσωπα, όπως αυτά του πατροκτόνου στη Νέα Αγχίαλο. Ακόμη και η δολοφονία του Βαρθολομαίου έφερε στην επιφάνεια την υποκρισία ενός γάμου, που συντηρούνταν τεχνητά και κατέρρευσε την κρίσιμη ώρα.

(Ξ.Κ., Καθημερινή, 22/2/2007)

Όχι ότι δεν έχει αξία η σωστή οικογένεια, κάθε άλλο, αλλά δεν έχει και καθόλου άδικο η Ξένια Κουναλάκη που γράφει ότι, εκείνοι που επικαλούνται απρόσκλητα την οικογένεια, πολύ συχνά κάτι έχουν να αποκρύψουν. Ας δούμε ποιοι αναφέρονται συνηθέστατα στο εθνικό τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»: Στο στρατό δεν πηγαίνουν για να υπερασπιστούν την πατρίδα, αξιοποιούν τη θρησκεία για επαγγελματική και κοινωνική ανέλιξη και, οι περισσότεροι εξ αυτών, δεν δημιουργούν οικογένεια!