Σίγουρα όλοι γνωρίζουν τις Μυκήνες, το κέντρο του ομώνυμου ελληνικού πολιτισμού που αναδείχθηκε και διήρκεσε στην ιστορική περίοδο από το 1600 μέχρι το 1050 π.Χ., με ακμή στους δύο αιώνες 1400-1200 π.Χ.
Ποιος ξέρει όμως το νησί Μυκίνες; Χμ; Μήπως απέκτησε θάλασσα ο αργολικός κάμπος και απομονώθηκε ο λόφος του μυκηναϊκού ανακτόρου; Μήπως κάποιος νεόπλουτος εφοπλιστής ζήλεψε τη δόξα του Αγαμέμνονα και εγκατέστησε την Κλυταιμνήστρα του σε ένα τεχνολογικά άρτιο αλλά πανάρχαιας ονομασία νησί, αγνοώντας την τύχη εκείνου του αυθεντικού Αγαμέμνονα;
Ουχί!
Μυκίνες είναι ένα από τα νησιά των νήσων Φερόες, το δυτικότερο, στο βόρειο Ατλαντικό. Αυτά τα νησιά είναι ημιανεξάρτητα και ελέγχονται από τη Δανία. Το όνομα προέρχεται, είτε από το φερόικο Mikið nes (=μεγάλος κάβος) είτε από το κέλτικο Muick-innes (=νησί των χοίρων). Οι κάτοικοι συσχετίζουν το όνομα με ένα θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο οι ναυτικοί που επισκέφτηκαν για πρώτη φορά αυτό το νησί, διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για κοιμισμένη φάλαινα και άρχισαν να τις πετάνε καβαλίνες (Mist) για να φύγει. Η σωρός από τις καβαλίνες που δημιουργήθηκε αποτέλεσε έτσι και την πρώτη στέρεη βάση του νησιού.
Το νησί είναι προστατευόμενη περιοχή φυσικού κάλους και βιότοπος πουλιών, γι’ αυτό αποτυπώσεις, γραμματόσημα και διαφημιστικά φυλλάδια για τουρίστες περιέχουν πάντα πουλιά που ενδημούν στην περιοχή.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
