31 July 2010

Πολιτική κηδεία και αποτέφρωση

Επιστολή αναγνώστη

(Καθημερινή, 31/7/2010)
Το θέμα που θίγω δεν είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο, δεν παύει όμως να είναι σοβαρό, τουλάχιστον για όσους που προ πολλού απομακρύνθημεν από την πρώτη νεότητα. Εν τούτοις, δεν απασχολεί καμιά πολιτική παράταξη ακόμη και τις αυτοαποκαλούμενες «προοδευτικές», ούτε ακόμη και τον κ. Τσίπρα.

Καμιά δημοτική ή κοινοτική αρχή δεν προβλέπει μια αίθουσα τελετών, έστω και στον χώρο των θρησκευτικών νεκροταφείων, για όσους δεν επιθυμούν τη μεσολάβηση και συμπαράταση (επ' αμοιβή) οιουδήποτε ιερατείου για το άνευ επιστροφής ταξίδι τους. Δεύτερο, δυσάρεστο θέμα είναι αυτό της αποτέφρωσης. Οι τεθλιμμένοι συγγενείς αναγκάζονται να καταφύγουν σε άλλες χώρες (Βουλγαρία κ.λπ.) για να εκπληρώσουν την τελευταία επιθυμία του αποβιώσαντος.

Μήπως και γι' αυτά τα θέματα πρέπει να αποφανθεί το ΔΝΤ; Απλώς αναφέρω ότι η καθολική Ισπανία, στη Μαδρίτη, διαθέτει, από εκατών ετών, τόσο εγκαταστάσεις για αποτέφρωση όσο και πολιτικό νεκροταφείο.

Γιωργος Φ. Αποστολιδης - επιτ. Δικηγόρος / Αθήνα

30 July 2010

Ο υπεραιωνόβιος έχει πεθάνει πριν από 30 χρόνια

Παρά τις απάτες, η Ιαπωνία έχει μεγάλο αριθμό υπεραιωνόβιων ηλικιωμένωνΜπροστά στην αποκάλυψη ότι ο θεωρούμενος επί χρόνια γηραιότερος άνδρας έχει πεθάνει εδώ και 30 χρόνια βρέθηκαν επίσημοι που ανύποπτοι τον επισκέφτηκαν για τον ευχηθούν στα γενέθλιά του.

Όταν οι υπεύθυνοι της πρόνοιας θέλησαν να επισκεφτούν τον Σογκέν Κάτο για να του ευχηθούν για τα 111 χρόνια του, η εγγονή του τους είπε ότι «ο παππούς δεν θέλει να δει κανένα», αναφέρει το BBC. Αυτό προκάλεσε όμως υποψίες και οι ελεγκτές ζήτησαν την επέμβαση της αστυνομίας.

Βρέθηκαν όμως προ εκπλήξεως: ο Κάτο είχε πεθάνει πριν από 30 χρόνια και ο σκελετός του ήταν ακόμα σκεπασμένος στο κρεβάτι, ντυμένος με πιτζάμες.

Η οικογένεια του Κάτο όλα αυτά τα χρόνια εισέπραττε κανονικά τη σύνταξη χηρείας που έπαιρνε ο μακαρίτης μετά το θάνατο της γυναίκας του, πριν από έξι χρόνια. 
Μια χαρά τα καταφέρνουν και οι Γιαπωνέζοι! Και στην Ελλάδα παρουσιάζουν τον εβδομηντάρη ή ογδοντάρη γιο του πεθαμένου ως θαλερό "υπεραιωνόβιο". Ποιος θα του κάνει έλεγχο αποτυπωμάτων; Έτσι έχουν μαζευτεί στο ΙΚΑ πάνω από 10.000 "συνταξιούχοι" που θα έπρεπε να είναι μεγαλύτεροι από 105 ετών...

Νέες προσθήκες στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα


  • ΚΕ΄ Σεμινάριο Ομηρικής Φιλολογίας (27-31/08/2010)

    Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων σε συνεργασία με το Κέντρο Οδυσσειακών Σπουδών και τον Δήμο Ιθάκης διοργανώνουν το ΚΕ΄ Σεμινάριο Ομηρικής Φιλολογίας, με θέμα: "Η επίδραση των ομηρικών επών (μύθοι, θέματα, πρόσωπα) στη λυρική και τη δραματική ποίηση", που θα πραγματοποιηθεί στην Ιθάκη, από 27 έως 31 Αυγούστου 2010.
  • Εκδηλώσεις της Βιβλιοθήκης Ανωμερίτη (30/7-01/08/2010)

    Στην ποίηση και στη μουσική επικεντρώνονται οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις της Βιβλιοθήκης Ανωμερίτη, που διεξάγονται για τέταρτη συνεχή χρονιά, από την Παρασκευή 30 Ιουλίου ως την Κυριακή 1 Αυγούστου, στο Φιλώτι της Νάξου, υπό την αιγίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.
  • Γ’ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

    Το 2011 συμπληρώνονται εκατόν εξήντα χρόνια από τη γέννηση του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη και εκατό από τον θάνατό του. Η Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών προγραμματίζει την οργάνωση του Γ’ Διεθνούς Συνεδρίου για τον Παπαδιαμάντη πιθανότατα στη Σκιάθο, στα τέλη Σεπτεμβρίου ή στις αρχές Οκτωβρίου 2011, με κεντρικό θέμα, στο οποίο θα αφιερωθεί το μεγαλύτερο μέρος του Συνεδρίου: "Παπαδιαμάντης μεταφράζων και μεταφραζόμενος". Ο υπόλοιπος χρόνος θα διατεθεί για ελεύθερες ανακοινώσεις. Καλούνται όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος να δηλώσουν τη συμμετοχή τους στη διεύθυνση της Εταιρείας (Μαυρομιχάλη 16 – 106 80 Αθήνα, τηλ. 210 360 55 32, fax 210 36 37 304, e-mail: domosbooks@ath.forthnet.gr), γνωστοποιώντας τον τίτλο της ανακοίνωσής τους έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2010.
  • Ηλεκτρονικός διαγωνισμός διηγήματος με θέμα την Τέχνη

    Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Artspot διοργανώνει ηλεκτρονικό διαγωνισμό λογοτεχνικής σύνθεσης με τίτλο "ΛογωΤέχνης". Στόχος του διαγωνισμού είναι να αποτελέσει την αφορμή για τους συμμετέχοντες να αποτυπώσουν μέσω του γραπτού λόγου τη σημασία της τέχνης στην καθημερινότητα.
  • Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ στην Τήνο (29-31/07/2010)

    "Συνολικά 28 συγγραφείς και ποιητές από 19 χώρες θα συμμετάσχουν στο Πρώτο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου που θα πραγματοποιηθεί στο κυκλαδίτικο νησί το τριήμερο 29 με 31 Ιουλίου. Το φεστιβάλ οργανώνει η "Kοινωνία των (δε)κάτων" σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου, τον Δήμο Τήνου, τον Δήμο Εξωμβούργου και το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, καθώς και με τους φορείς της Κύπρου Atlantis Productions και "Ιδεόγραμμα". Οπως αναφέρουν οι διοργανωτές, το φεστιβάλ, αντικείμενο του οποίου είναι η λογοτεχνία και κυρίως η σύγχρονη, θα περιλαμβάνει αναγνώσεις-απαγγελίες ποίησης και πεζογραφίας, τοπική μουσική και χορούς από χορευτικό συγκρότημα της Τήνου..."
  • Έκθεση: "Education beyond borders" (15-18/10/2010)

    Η έκθεση "Education beyond borders" θα πραγματοποιηθεί στη Σόφια, από 15 έως 17 Οκτωβρίου 2010.
  • 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο με Διεθνή Συμμετοχή: "Οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών στην Εκπαίδευση" (23-26/09/2010)

    Το Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Τεχνολογιών Πληροφορίας & Επικονωνιών στην Εκπαίδευση διοργανώνουν το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο με Διεθνή Συμμετοχή "Οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών στην Εκπαίδευση". Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην Κόρινθο από 23 έως 26 Σεπτεμβρίου 2010.
  • Διεθνής ημερίδα: "E-learning for a better quality of life and social well being" (02/10/2010)

    Το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων έθεσε υπό την αιγίδα του τη διεθνή ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί την πρώτη ημέρα της έκθεσης e-Learning Expo, 2 Οκτωβρίου 2010. Η διεθνής ημερίδα με θέμα "E-learning for a better quality of life and social well being" θα πραγματοποιηθεί στο Εκπαιδευτικό Κέντρο Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος στη Γλυφάδα.
  • Διάλογοι των Αθηνών (24-27/11/2010)

    Το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης σε συνεργασία με οκτώ παγκοσμίου φήμης ακαδημαϊκά ιδρύματα διοργανώνει στην Αθήνα, από τις 24 έως τις 27 Νοεμβρίου 2010, τους Διαλόγους των Αθηνών, ένα διεθνές συνέδριο για τον ελληνικό πολιτισμό και τον ρόλο του στην σύγχρονη κοινωνία.

29 July 2010

Τέλος στην Καταλονία οι ταυρομαχίες

Μετά από 7 μήνες αντιπαραθέσεων, το  Κοινοβούλιο της Καταλονίας αποφάσισε υπέρ της απαγόρευσης των ταυρομαχιών, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπίας». Η απαγόρευση στην Καταλονία θα τεθεί σε ισχύ το  2012. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το Κοινοβούλιο ήθελε να στείλει ένα μήνυμα διαφορετικότητας,  απορρίπτοντας μια από τις πιο βαθιά ριζωμένες παραδόσεις της Ισπανίας, την οποία είχαν εξυμνήσει ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και ο Πάμπλο Πικάσο.
Η εν λόγω απόφαση ελήφθη με ψήφους 68 υπέρ, 55 κατά και 9 αποχές, υπό τις ιαχές πολιτών που είχαν συγκεντρωθεί έξω από τη Βουλή και συμμετείχαν σε δύο διαφορετικές διαδηλώσεις. Η μία ήταν από οργανώσεις προστασίας των δικαιωμάτων ζώων, ενώ η άλλη από λάτρεις της ταυρομαχίας. Οι μεν κατήγγειλαν από χρόνια την αγριότητα και τη θανάτωση των ζώων, οι δε όμως υποστήριζαν ότι πρόκειται για παράδοση και πολιτιστική κληρονομιά, τονίζοντας ότι οι οικονομικές απώλειες από την απαγόρευση θα είναι τεράστιες.
Έκθεση που παρουσίασε οργάνωση κατά της απαγόρευσης των ταυρομαχιών, αναφέρει ότι κάθε χρόνο  πωλούνται σε Ισπανία και Γαλλία εισιτήρια ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ. Εκτιμάται ότι στη βιομηχανία των ταυρομαχιών απασχολούνται στην Ισπανία 40.000 άνθρωποι.
Η Καταλονία είναι η δεύτερη περιφέρεια της Ισπανίας που καταργεί την πρακτική, μετά τα Κανάρια Νησιά που το έπραξαν το 1991.
Ένα εντυπωσιακό δείγμα κοινωνικού θάρρους και προοδευτικής αντίληψης, αφού η "παράδοση" είναι οπισθοδρομική και ταπεινωτική για τα υπερήφανα αυτά ζώα. Ένα διδακτικό μήνυμα για όσους κρύβονται πίσω από ανόητες παραδόσεις για να συγκαλύψουν την οπισθοδρομικότητά τους!

28 July 2010

Ο Ιορδάνης είναι ένας επισκέψιμος βόθρος

Κίνδυνος για τον θρησκευτικό τουρισμό και τα έσοδα

(ΤΑ ΝΕΑ, 28/7/2010)


«Μολυσµένα ύδατα. Απαγορεύεται η είσοδος». Αυτήν την πινακίδα κινδυνεύουν εφεξής να αντικρύζουν οι εκατοντάδες προσκυνητές που συρρέουν καθηµερινά στο πιο ιερό τµήµα του Ιορδάνη ποταµού, εκεί όπου υποτίθεται ότι βαφτίστηκε ο Χριστός.

Το ισραηλινό υπουργείο Υγείας απαγόρευσε στους πιστούς την πρόσβαση σε αυτό το κοµµάτι του ποταµού προκειµένου να διενεργήσει ελέγχους. Προκαταρκτικά αποτελέσµατα από δείγµατα που ελήφθησαν πρόσφατα έδειξαν υψηλά επίπεδα µη επεξεργασµένων αποχετευτικών λυµάτων και γεωργικών απορροών.

Ωστόσο, το αίτηµα του υπουργείου Υγείας για οριστικό κλείσιµο ή περιορισµό της πρόσβασης στην περιοχή είναι αµφιλεγόµενο, δεδοµένου ότι παραµένει ηµιτελές ένα έργο εξωραϊσµού αξίας 1,5 εκατ. ευρώ. Στόχος είναι να προσελκυσθούν ακόµη περισσότεροι προσκυνητές στο τρίτο σπουδαιότερο για τη χριστιανοσύνη µέρος στους Αγίους Τόπους, µετά τον Πανάγιο Τάφο στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήµ και τη Βασιλική της Γεννήσεως στη Βηθλεέµ. Περίπου 100.000 άνθρωποι επισκέπτονται κάθε χρόνο την περιοχή Κασρ αλ Γιαχούντ, κοντά στην Ιεριχώ της Δυτικής Οχθης, για να βαφτιστούν στα ύδατα που θεωρούν ιερά ή για να πάρουν µαζί τους κάποιο δείγµα. 

Μόλυνση και νάρκες. 

Η πρόσβαση στο κοµµάτι αυτό του ποταµού επιτρέπεται µόνο µε τη συναίνεση του ισραηλινού σώµατος που διοικεί το µεγαλύτερο µέρος τη Δυτικής Οχθης.

Το µέρος όπου πραγµατοποιού νται οι βαφτίσεις είναι µοιρασµένο µεταξύ Ισραήλ και Ιορδανίας και η ισραηλινή πλευρά βρίσκεται εντός κλειστής στρατιωτικής ζώνης. Στην περιφραγµένη είσοδο υπάρχει ειδική σήµανση που προειδοποιεί τους πιστούς τόσο για τη µόλυνση όσο και για νάρκες. Οι πιστοί συνοδεύονται από ενόπλους, ενώ κόκκινες και λευκές ταινίες έχουν τοποθετηθεί απα γορεύοντας την είσοδο στο νερό. Το παράδοξο είναι ότι επισκέπτες από την πλευρά της Ιορδανίας, λίγα µέτρα πιο πέρα, είναι ελεύθεροι να µπουν στο ποτάµι.

«Θα ανοίξει ξανά»

«Εχουµε επενδύσει πολλά χρήµατα σε αυτό το κοµµάτι του ποταµού. Θα ανοίξει ξανά, καθαρό και κατάλληλο για όλους τους προσκυνητές», δήλωσε στην «Guardian» ο Ράφι Μπεν Χουρ από το ισραηλινό υπουργείο Τουρισµού.

Σύµφωνα µε την Οργάνωση Φίλοι της Γης στη Μέση Ανατολή, ακατέργαστα λύµατα από το Ισραήλ, την Παλαιστίνη και την Ιορδανία, καθώς και λιπάσµατα και µικροβιοκτόνα συνιστούν ένα πολύ «ανόσιο» µείγµα. Εκτιµάται ότι αυτήν τη στιγµή έχει γίνει εκτροπή των υδάτων από το Ισραήλ, την Ιορδανία και τη Συρία σε ποσοστό 98%, για γεωργική χρήση, µε αποτέλεσµα την απώλεια της βιοποικιλότητας κατά 50%.

27 July 2010

140 πλανήτες στο μέγεθος της Γης

(ΒΗΜΑ, 24/7/2010)


Η ΝΑSΑ ανακοίνωσε ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ τους τελευταίους μήνες εντόπισε περισσότερους από 140 πλανήτες με μέγεθος ανάλογο με αυτό της Γης, ανακάλυψη που ενισχύει τις πιθανότητες να έχει αναπτυχθεί ζωή και σε άλλες περιοχές του Σύμπαντος. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι μόνο στον γαλαξία μας υπάρχουν περί τα 100 εκατομμύρια πλανήτες όπου επικρατούν συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ζωής.

Σύμφωνα με τα στελέχη της ΝΑSΑ, το Κέπλερ θα καταφέρει κατά τα επόμενα δύο έτη να εντοπίσει περίπου 60 πλανήτες όπου θα επικρατούν συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ζωής. Το Κέπλερ διαθέτει τα πλέον προηγμένα όργανα παρατήρησης τα οποία στοχεύουν σε περιοχές κοντινές στο ηλιακό μας σύστημα με στόχο τον εντοπισμό πλανητών με μέγεθος και κυρίως συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης. Οι προηγμένες δυνατότητές του επιτρέπουν στο τηλεσκόπιο να παρατηρεί 100.000 πλανήτες και αστέρια την ίδια στιγμή.

26 July 2010

Θαύμα, θαύμα, πολλά θαύματα!

Έχουμε γράψει επανειλημμένα ότι κάθε πετροβολημένος βλέπει αυτά που προσδοκά, ο ανασφαλής και συμπλεγματικός πιστός βλέπει παντού θαύματα και εμφανίσεις αγίων, ο πεινασμένος βλέπει καρβέλια και ο κατ' ανάγκη εγκρατής βλέπει γυναίκες, ίσως και άλλους σεξουαλικούς πόθους...

Τον τελευταίο καιρό έχουν πολλαπλασιαστεί όμως οι εμφανίσεις αγίων, της παναγίτσας και του χριστούλη, του διαβόλου και των δαιμόνων που ταλαιπωρούν διάφορους προβληματικούς. Οι φυλλάδες κουτσομπολιού προβάλλουν ευχαρίστως κάθε τέτοιο περιστατικό, γιατί αυξάνουν οι πωλήσεις τους. Οι γιαγιάδες που περιμένουν μια ζωή να δουν τον άγιο Ονούφριο μπροστά τους, διαβάζουν τα θαυματολογικά έντυπα και ευχαριστιούνται κι αυτές λιγάκι.

Παραθέτουμε εδώ μόλις
τρεις από τις τελευταίες επουράνιες εμφανίσεις - διαφορετικά θα έπρεπε να απασχολούμε ειδικό blog με τα θαυματολογικά, οπότε υπάρχει κίνδυνος να μαζέψουμε εδώ όλες τις γιαγιάδες που θα αρχίσουν να φτιάχνονται χριστιανικά και ειδωλολατρικά...

Λοιπόν, στην πρώτη περίπτωση, μια ομελέτα με κάποια πρόσθετα έδωσε "εμφανέστατα" μια εικόνα που δείχνει... ναι τι δείχνει; Κάτι αγιωτικό, τέλος πάντων, πίστευε και μη ερεύνα!

(click)



Στη δεύτερη εικόνα βλέπουμε πασιφανώς τη μορφή του Ιησού στο καπάκι της μαρμελάδας. Σίγουρα είναι κάποιο πρόσωπο και δεν είναι ο μουσάτος Λάμπρος ο χίπης, άρα ο Ιησούς θα είναι!


(click)


Η τρίτη φωτογραφία είναι το αποκορύφωμα, †ευλόγησον†: στα οπίσθια ενός σκύλου σχηματίζεται η μορφή του κυρίου... Τέτοια εκτίμηση του έχουν οι πιστοί του!

(click)

25 July 2010

Ιερά αποστολή στη Ρωσία

...με κόστος 2.000 τη βραδιά

(ΙΧΩΡ και δελτίο ειδήσεων Alter, 24/7/2010)


Μπορεί ο κόσμος να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα μετρώντας και ξαναμετρώντας τα κέρματα στο πορτοφόλι του, όμως υπάρχουν συμπολίτες  και δη μητροπολίτες που ζουν πλουσιοπάροχα και σπαταλούν για διαμονή 5 ημερών στη Ρωσία ποσό των 10.000 ευρώ, και φυσικά όχι από την τσέπη τους.
Πριν από λίγες ημέρες η οικονομική υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου βρέθηκε μπροστά σε ένα εξοδολόγιο αποστολής στην Αγία Πετρούπολη, άκρως σκανδαλώδες, ακόμα και για περίοδο οικονομικής ανάπτυξης.
Ένας ιεράρχης της νησιωτικής Ελλάδας που συμμετείχε σε συνέδριο για το "θρησκευτικό τουρισμό" στην Αγία Πετρούπολη μαζί με τον συνοδό του, αρχιμανδρίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, έφερε αποδείξεις 9.800 ευρώ για διαμονή 5 ημερών. Αναλυτικά, τα έξοδα διαμονής ήταν 7.838 ευρώ, τα έξοδα μετακίνησης 655 ευρώ, για οδοιπορικά επιπλέον μετακινήσεων χρεώθηκαν στην Ιερά Σύνοδο 1.139 ευρώ και για φαγητό 960 ευρώ!!!!
Δηλαδή, με λίγα λόγια, το ταξίδι εκπροσώπησης της ελλαδικής εκκλησίας κόστισε περίπου 1.000 ευρώ την ημέρα για κάθε κληρικό, έξοδα που θυμίζουν μάλλον τον τρόπο ζωής κάποιου σεΐχη των Αραβικών Εμιράτων και όχι ταπεινούς (λέμε τώρα!) χριστιανούς ιερείς. Ο μητροπολίτης διέμεινε στο λουξ ξενοδοχείο Grand Europe στην Αγία Πετρούπολη, όπου το απλό δωμάτιο με ημιδιατροφή κοστίζει 490 ευρώ τη βραδιά. Βέβαια τα 490 ευρώ του απλού δωματίου πολύ απέχουν από τα περίπου 900 ευρώ τη βραδιά που κόστισε μόνο η διαμονή του μητροπολίτη.
Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του πολυτελούς ξενοδοχείου, η νυφική σουίτα με πρόγευμα, γεύμα με γαλλική κουζίνα από διακεκριμένο chef και δείπνο με θέα την πόλη της Αγίας Πετρούπολης, σαμπάνια, χαβιάρι και θαλασσινά εδέσματα, κοστίζει 850 ευρώ τη βραδιά το άτομο, λίγο λιγότερο δηλαδή από ότι κόστισε σε έκαστο κληρικό η διαμονή στο πεντάστερο ξενοδοχείο. Πρέπει λοιπόν να υποθέσουμε ότι ο εκπρόσωπος της ελλαδικής εκκλησίας έκλεισε αυτή τη νυφική σουίτα με κάποια επιπλέον έξτρα!
Επίσης η απόδειξη που προσκόμισαν στη Σύνοδο ήταν απόδειξη γνωστού ταξιδιωτικού γραφείου, το οποίο θα έπρεπε λογικά να πετύχει καλύτερες τιμές από τις τιμές πόρτας, αφού τα μεγάλα γραφεία έχουν άλλες συμφωνίες με τα ξενοδοχεία. Πληροφορίες θέλουν την εν λόγω απόδειξη να προκάλεσε πανικό στις οικονομικές υπηρεσίες, αφού μέσα σε περίοδο λιτότητας και με τον κ. Ιερώνυμο να συζητάει με τους υπευθύνους της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της φτώχειας,  το ποσό που ξόδεψε ο bon viveur μητροπολίτης είναι τουλάχιστον εξωφρενικό.
Να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος ιεράρχης πριν από λίγους μήνες είχε οργανώσει μεγάλη γιορτή στην επαρχία του, με πολλούς καλεσμένους στους οποίους προσέφερε ρωμαϊκά γεύματα. Στην Ιερά Σύνοδο η συγκεκριμένη γιορτή κόστισε 50.000 ευρώ, ενώ υπήρχαν και άλλοι χορηγοί για να καλυφθούν τα έξοδα τα οποία ήταν πάνω από 150.000 ευρώ!

24 July 2010

Χάθηκε από τη φωτογραφία ο κ. Ιερώνυμος

Αποτελεσματικούς τρόπους καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού συζήτησαν τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γιέρζι Μπούζεκ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Φαν Ρομπέϊ, με 20 θρησκευτικούς ηγέτες. Στις συζητήσεις έλαβε μέρος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος. 

Επίσης, συμμετείχαν εκπρόσωποι της χριστιανικής, της ιουδαϊκής και της μουσουλμανικής θρησκείας, καθώς και των κοινοτήτων των Σιχ και των Ινδουιστών από 14 κράτη μέλη της ΕΕ. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στο νέο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία προβλέπει συγκεκριμένα στο άρθρο 17 ότι η ΕΕ διατηρεί «ανοιχτό, διαφανή και τακτικό διάλογο» με τις θρησκείες, τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές κοινότητες. Σημειώνεται ότι ήταν η έκτη ετήσια συνάντηση που έχει ξεκινήσει από το 2005 ο πρόεδρος της Επιτροπής με τους θρησκευτικούς ηγέτες.


Κοιτάω εγώ τώρα την ομαδική αναμνηστική φωτογραφία από τη συγκεκριμένη συνάντηση και δεν βλέπω πουθενά τον κ. Ιερώνυμο. Μήπως είχε πάει για ψώνια στις Βρυξέλλες, μήπως δεν καταδέχτηκε να ποζάρει με αιρετικούς και  ειδωλολάτρες - άκου Ινδουιστές μαζί με τον εκπρόσωπο της αληθινής θρησκείας και του ορθού δόγματος αυτής! Πάντως, να στάθηκε πίσω και λόγω ύψους να μην βγήκε στη φωτογραφία, αποκλείεται, έχει μπόι ο κ. Ιερώνυμος... Κάτι άλλο θα συνέβη. Πάσα εξήγηση δεκτή!




http://ec.europa.eu/avservices/download/photo_download_en.cfm?idphoto=28507&nump=p-017425-00-07&src=1

23 July 2010

Σωματική υγιεινή και φροντίδα...

(από το site: aesthetics.gr)

Από την εποχή των ομηρικών χρόνων το νερό και το ελαιόλαδο ήταν πρωταρχικά στοιχεία για την καθαριότητα και περιποίηση του σώματος στην αρχαία Ελλάδα. Ειδικά για το νερό, οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι μπορεί να «καθάρει» τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα.

Αρχικά για την καθαριότητα του σώματος χρησιμοποιούνταν φυσικές πηγές και ποτάμια. Αργότερα αυτά αντικαταστάθηκαν με τα δημόσια λουτρά, ενώ κατά τους Μυκηναϊκούς χρόνους είχαν διαδοθεί αρκετά και τα θαλάσσια λουτρά.

Τα πρώτα θερμά λουτρά εμφανίστηκαν τον 3ο αιώνα π.Χ., αλλά διαδόθηκαν ευρύτατα κυρίως τον 1ο αιώνα π.Χ. Τόσο στην ελληνική αρχαιότητα, όσο και στα ρωμαϊκά χρόνια στην συνέχεια, τα λουτρά αποτέλεσαν χώρους που εξυπηρετούσαν όχι μόνο τη σωματική καθαριότητα, αλλά και την ανακούφιση από την κούραση, ενώ ήταν ένα βασικό μέσον θεραπείας από διάφορες παθήσεις. Τέλος ήταν οι κατ εξοχήν χώροι κοινωνικής συναναστροφής και ψυχαγωγίας.

Για το καθαρισμό του σώματος με ελαιόλαδο ακολουθούσαν την εξής πρακτική: Πρώτα άλειφαν το σώμα με λάδι, στην συνέχεια το έτριβαν και μετά χρησιμοποιούσαν ένα ειδικό εργαλείο που το αποκαλούσαν στλεγγίδα, για να βγάλουν τις ακαθαρσίες. Η στλεγγίδα ήταν κάτι σαν ξύστρα. Στην περιποίηση του σώματος χρησιμοποιούσαν τα ειδικά αρωματισμένα λάδια αλλά και τα αρώματα που είχαν ως βάση το ελαιόλαδο. Ειδικότερα, η μέθοδος καθαρισμού του σώματος με ελαιόλαδο ήταν απαραίτητη στα γυμναστήρια και στους αγώνες.

Ο Ρωμαϊκός κόσμος συνέχισε την παράδοση της αρχαίας Ελλάδας και μας κληροδότησε τα περίφημα δημόσια λουτρά του. Στην Ρωμαϊκή εποχή δεν υπήρχε πόλη που να μην είχε πολυτελή λουτρά, που συχνά αποτελούσαν και κέντρα πολιτικών και κοσμικών συναθροίσεων. Η διαδικασία του λουτρού απαιτούσε αρκετό χρόνο και περνούσε από διάφορα στάδια εναλλαγής θερμού, χλιαρού, ψυχρού μπάνιου. Στο ενδιάμεσο αυτών των σταδίων ο λουόμενος είχε τη δυνατότητα να απολαύσει ένα χαλαρωτικό μασάζ, να γευματίσει με την παρέα των φίλων του. Διαδεδομένα επίσης ήταν και τα λασπόλουτρα, γνωστά για τις ιαματικές τους ιδιότητες σε πολλά από τα οποία χρησιμοποιούσαν … κόπρανα κροκόδειλου.

Με την επικράτηση του χριστιανισμού αποκηρύχθηκαν τα ρωμαϊκά λουτρά ως χώροι αμαρτίας. Ως και τους χρόνους της Αναγέννησης το μπάνιο εθεωρείτο επιβλαβές για την υγεία, καθώς μπορούσε να προκαλέσει ασθένειες και λοιμώξεις!! Οι άνθρωποι της εποχής αρχίζουν σταδιακά να χάνουν την επιθυμία τους για καθαριότητα του σώματός τους για να φτάσουμε στον 16o και 17o αιώνα με τη σχεδόν οριστική κατάργηση του πλυσίματος του σώματος με νερό. Ο όρος "άπλυτος μοναχός" παραμένει μέχρι σήμερα στερεότυπο στην καθημερινή γλώσσα!

Την εποχή της ύστερης ρωμαϊκής εποχής οι δυτικοί ευρωπαίοι συνεχίζουν να αγαπούν το μπάνιο και την φροντίδα του σώματος. Το σαπούνι τους ήταν ένα μείγμα από λίπος αρνιού, στάχτη ξύλου ή ποτάσα και σόδα. Το 12ο αιώνα, τα σαπούνια έγιναν πιο σκληρά και περιείχαν ελαιόλαδο, σόδα, μοσχολέμονο και αρωματικά βότανα.

Στον Μεσαίωνα (750-1250 μχ), οι σταυροφόροι απολάμβαναν, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους, τα πλεονεκτήματα του ζεστού λουτρού που γνώρισαν στην Ανατολή. Είναι η εποχή που δημιουργήθηκε το επάγγελμα του λουτράρη. Το μπάνιο γινόταν σε ξύλινους κάδους και οι λουτράρηδες έκαναν μασάζ στους πελάτες και περιποιόταν τα μαλλιά και τα νύχια.

Κατά τον 15ο αιώνα, το ιδιωτικό λουτρό ήταν συνυφασμένο με τα γλέντια των πλουσίων. Αριστοκράτες της εποχής συνδύαζαν τα μπάνια τους με δείπνα μακράς διαρκείας. Την περίοδο αυτή υπάρχει ανυπαρξία εγκαταστάσεων λουτρών και οι άνθρωποι προτιμούσαν να πλένονται στα ποτάμια και τις λίμνες.

Τον 16ο και τον 17ο αιώνα τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα! Το μπάνιο συνδέθηκε με έναν μακρύ κατάλογο παρενεργειών και κατηγορήθηκε ακόμα ότι σκοτώνει και τα έμβρυα στη μήτρα. Οι Ευρωπαίοι τώρα, πλένονται σπάνια ή δεν πλένονται και καθόλου! Η «ξηρή καθαριότητα» επιστρατεύτηκε για την αντιμετώπιση της βρομιάς. Οι ευγενείς έτριβαν σχολαστικά το πρόσωπό τους με αρωματισμένα πανιά... Το λούσιμο ήταν άγνωστη λέξη. Η φροντίδα των μαλλιών περιλάμβανε την απομάκρυνση της λίγδας με πούδρα και πίτουρο χωρίς πλύσιμο.

Οι μοναδικές περιπτώσεις που το λουτρό επιβαλλόταν ήταν ως θεραπεία, αφού είχαν γίνει σχολαστικές προετοιμασίες όπως καθαρτικό και κλύσμα από το προηγούμενο βράδυ. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους τα δημόσια λουτρά ήταν εξαιρετικά διαδεδομένα παρά την αρνητική στάση της εκκλησίας. Αναφέρονται δε περιστατικά που διάφοροι πρέσβεις ξένων λαών έπρεπε να πλυθούν από τους αυλικούς, επειδή θα συναντούσαν υψηλόβαθμους βυζαντινούς παράγοντες και μύριζαν από τη βρομιά.  Αυτοί όμως διαμαρτύρονταν, γιατί μας πλένετε αφού δεν είμαστε άρρωστοι...

Τα λουτρά ήταν ο κατά εξοχήν χώρος κοινωνικής συναναστροφής ειδικότερα για τις γυναίκες που ζούσαν περιορισμένη ζωή. Οι Βυζαντινές, άλειφαν το σώμα τους με λάδι ή κρασί και άλλες αρωματικές ουσίες προκειμένου να αποφύγουν τα εξανθήματα. Στην συνέχεια έμπαιναν στο θερμό χώρο που γινόταν η κυρία διαδικασία του λουτρού. Αφού ίδρωναν, τρίβονταν με ένα υφασμάτινο γάντι και μετά σαπουνίζονταν. Το τελευταίο στάδιο του λουτρού ήταν ή είσοδος σε μια δεξαμενή με κρύο νερό. Στην συνέχεια σκουπίζονταν αλείβονταν με μύρα και περνούσαν στο διαμέρισμα ανάπαυσης όπου έπιναν τονωτικά ποτά και έτρωγαν.

Κατά την διάρκεια του λουτρού μπορούσαν οι γυναίκες, αν ήθελαν, να κάνουν και αποτρίχωση, μια διαδικασία δημοφιλής μεν αλλά ιδιαίτερα κατακριτέα από την εκκλησία - ίσως επειδή διέφεραν εντυπωσιακά από τις μυστακοφόρες μοναχές. Και στο Βυζάντιο, αρκετοί ήταν επίσης οι άνθρωποι που βρήκαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην υδροθεραπεία και την ιαματική λουτροθεραπεία. Σε πολλές αραβικές επίσης χώρες διαδόθηκαν και επικράτησαν τα δημόσια λουτρά που εδώ πήραν την ονομασία χαμάμ.

Τα τουρκικά λουτρά διαδόθηκαν στη Μέση Ανατολή μεταξύ 10ου και13ου αιώνα. Με μια εξαιρετική διακόσμηση στο εσωτερικό και το εξωτερικό τους, πλαισίωναν τη ζωή κάθε πόλης ή χωριού. Επίσης, αποτέλεσαν, έναν τόπο κοινωνικής συναναστροφής, αλλά και τόπο ιεροτελεστίας, απόλυτα συνδεδεμένο με τις κοινωνικές και θρησκευτικές συνήθειες των μουσουλμάνων. Για παράδειγμα, τα τουρκικά χαμάμ επισκέπτονταν, οπωσδήποτε, γυναίκες για την καθαριότητά τους μετά τη γέννα, αγόρια πριν την περιτομή και ζευγάρια τουλάχιστον τρεις φορές πριν τον γάμο.

Οι Σλάβοι, επίσης, διατηρούσαν την συνήθεια των ατμόλουτρων. Όπως αναφέρει ένας χρονικογράφος του 13ου αιώνα, δεν είχαν δημόσια λουτρά ρωμαϊκού τύπου, αλλά έφτιαχναν καλύβες, άναβαν φωτιά από βρύα και πάνω τους έβαζαν μεγάλες πέτρες. Όταν λοιπόν οι πέτρες αυτές πυρακτώνονταν, έχυναν πάνω τους νερό, η καλύβα-χαμάμ γέμιζε ατμούς και μέσα σ’ αυτή την αποπνιχτική ατμόσφαιρα οι λουόμενοι χτύπαγαν το σώμα τους με δέσμες κλαδιών.

Μόλις τον δεύτερο μισό του 18όυ αιώνα άρχισε στην Ευρώπη να διαδίδεται αργά –αργά το μπάνιο, ως πράξη πολυτέλειας για τις εύπορες τάξεις με τη μορφή ενός τονωτικού κρύου λουτρού. Ωστόσο η αντίληψη που έχουμε σήμερα περί υγιεινής με τα καθημερινά μπάνια, θεωρείτο αδιανόητη εκείνη την εποχή για τους ανθρώπους. Τα μπάνια, ακόμα και για τους λάτρεις του είδους, δεν ξεπερνούσαν τα δύο με τρία το χρόνο. Το συχνό πλύσιμο αποδόθηκε στις γυναίκες του αγοραίου έρωτα που πήραν το «τίτλο» των παστρικών.

Η παράδοση των τουρκικών λουτρών, αρχίζει σιγά σιγά να αναβιώνει και στην Δύση. Κάποια χαμάμ που γλίτωσαν από την καταστροφή επιδιορθώθηκαν και αρχίζουν να λειτουργούν. Η Ιαματική Λουτροθεραπεία, βρήκε ευρύτερη και πληρέστερη εφαρμογή κατά τους δύο τελευταίους αιώνες. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Ιταλία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία), κατασκευάστηκαν λουτροθεραπευτήρια που αντικατέστησαν τις παλιές «ρωμαϊκές θέρμες».

22 July 2010

Η Λυρική Σκηνή "πήρε τους δρόμους"...

Έναν πρωτότυπο τρόπο επέλεξε η Εθνική Λυρική Σκηνή για να προβάλει την παραγωγή της «Αΐντα», που ανεβαίνει στο Ηρώδειο, στις 23,24 και 25 Ιουλίου. Το μεσημέρι της Τρίτης, ένα ανοιχτό λεωφορείο, έκανε βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, «ντυμένο» με εικόνες εμπνευσμένες από την όπερα του Βέρντι, ενώ η μπαντίνα της ΕΛΣ ερμήνευε το «Εμβατήριο του Θριάμβου», το βασικό θέμα της όπερας.

Το ξεχωριστό αυτό δρομολόγιο ξεκίνησε από το θέατρο Ολύμπια με κατεύθυνση τη Βουλή, το Μέγαρο Μαξίμου, το Προεδρικό Μέγαρο, τη Ρηγίλλης, το υπουργείο Οικονοµικών, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στα γραφεία της ΕΛΣ και τέλος στο Δηµαρχείο, στην οδό Αθηνάς.


Στο Προεδρικό Μέγαρο έφτασε στις 12 το μεσημέρι. Από το παράθυρο, ο «πρώτος πολίτης» της χώρας Κάρολος Παπούλιας επιδοκίμασε την πρωτοβουλία χαμογελώντας και χαιρετώντας τους μουσικούς της ΕΛΣ.

Σε όλη τη διαδρομή, έκπληκτοι οι Αθηναίοι και οι τουρίστες τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά τους τηλέφωνα, χειροκροτούσαν και χαμογελούσαν.

Σε κάθε στάση, δε, οι «επιβάτες» του λεωφορείου άφηναν ενηµερωτικό υλικό για την παράσταση και τις δράσεις της Λυρικής. 

«Μέσα σε έναν μήνα, οι μηχανισμοί της Λυρικής κατάφεραν να υλοποιήσουν την παράσταση. Αυτό σημαίνει ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή διαθέτει δομές αλλά και αίσθηση συνέχειας την οποία θα έπρεπε να ζηλεύουν πολλοί δημόσιοι οργανισμοί. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, το ελληνικό κράτος αντί να οικτίρει ή να λυπάται τη Λυρική θα έπρεπε να παραδειγματίζεται» δήλωσε στο Βήμα ο μαέστρος της ΕΛΣ Λουκάς Καρυτινός.
(Newsroom ΔΟΛ, 21/7/2010)

Πριν από αρκετά χρόνια βρέθηκα στο Krakow (Κρακοβία) της Πολωνίας. Ένα κυριακάτικο απόγευμα, καθώς περπατούσα στα σοκάκια της παλιάς πόλης, άκουσα τραγούδια και είδα κόσμο μαζεμένο στην κεντρική πλατεία. Όταν έφτασα εκεί, είδα να στέκεται ο κόσμος κάτω από το παλιό οίκημα λυρικής μουσικής της πόλης και στα μπαλκόνια του να έχουν βγει τρεις τραγουδιστές -αριστερά, στο κέντρο και δεξιά- ντυμένοι με τα ρούχα της παράστασης, και να τραγουδάνε άριες από την όπερα που παρουσίαζαν - πάλι κάποια του Βέρντι ήταν, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς ποια. Προφανώς μια μέθοδος προβολής, από τα πολύ παλιά χρόνια που δεν υπήρχαν εφημερίδες και ραδιόφωνα ή τηλεοράσεις για να διαφημίσουν την παράσταση. Με αυτή την έννοια, η διαφημιστική γύρα των οργανοπαικτών της Λυρικής δεν ήταν ιδιαίτερα πρωτότυπη, όπως αναφέρεται στην είδηση, αλλά καλό είναι που έγινε κι εδώ, επιτέλους.

21 July 2010

Αρκάδες πολυπλάνητες

(από το Ορόγραμμα της ΕΛΕΤΟ)

Η αρχαία Αρκαδία είναι ένας από τους πολλούς Ελλαδικούς χώρους που έφεραν ως παλαιότερο όνομα το «Πελασγία» (όλη η Ελλάς (Ηρ), η Αργολίδα, η  Λέσβος, η Σκύρος, η Δήλος) , από το γεγονός ότι οι αρχαίοι συγγραφείς μαρτυρούν εκεί την ύπαρξη Πελασγών. Οι Πελασγοί Αρκάδες είχαν γενάρχη τους τον μυθικό Πελασγό (Παυ), πατέρα του Λυκάονα. Η Αρκαδία της αρχαιότητας ήταν μεγαλύτερης έκτασης από το σημερινό νομό Αρκαδίας, κυρίως στο βορρά και στα δυτικά. Όταν ο Αρκάς του Λυκάονα ήρθε στην εξουσία, ονόμασε τη χώρα από Πελασγία σε Αρκαδία. Στο γεωγραφικό χώρο, λοιπόν, της Αρκαδίας-Πελασγίας, μαρτυρείται η παρουσία πλήθους λαών που εντάσσονταν στους Αρκάδες.
Οι Αρκάδες, με κοιτίδα τους  το δυτικό Μαίναλο, οι Αίμονες στα νότια, στο λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης, οι Θεσπρωτοί στα δυτικά, οι Μαινάλιοι γύρο από το Μαίναλο, οι Δάρδανοι στα βόρεια, οι Έλυμοι επίσης στα βόρεια, οι Καύκωνες στα βορειοανατολικά καθώς και οι Κύδωνες και οι Δρύοπες. Κοντά σε αυτούς θεωρήθηκαν επίσης Αρκάδες και διάφοροι επήλυδες που υιοθετήθηκαν πλήρως και θεωρήθηκαν απόγονοι των παιδιών του Λυκάονα. Αυτοί ήσαν: οι Ελάτειοι από τη βόρεια Θεσσαλία, οι Μινύες από τη Θεσσαλία, οι Μινύες από τη Βοιωτία, (από τον Ορχομενό και την Άρνη), οι Αζάνες και οι Αφείδαντες από την Ήπειρο.
Από τους αρκαδικούς λαούς, θα περιοριστούμε στο παρόν άρθρο, στους Δάρδανους, στους Καύκωνες και στους Αζάνες διότι, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί, φαίνεται ότι ανέπτυξαν μιαν αξιοζήλευτη δράση και κινητικότητα, δικαιολογώντας το «κάρτα[1] πολυπλάνητον» των Πελασγών, άγνωστο πότε ακριβώς, που είχε ως συνέπεια να ανακαλύπτουμε τα ίχνη τους κυριολεκτικά στα πέρατα της Οικουμένης, σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων.
Έτσι, οι Δάρδανοι, που είχαν γενάρχη τους τον Δάρδανο του Λυκάονα, είχαν κοιτίδα τους τη βόρεια Αρκαδία. Τους βρίσκουμε στην δυτική Μακεδονία, περιοχή των σημερινών Σκοπίων στη Δαρδανία (Εκδ. Αθ), με τη φήμη των δεινών μεταλλουργών, στη συνέχεια τους βρίσκουμε στη Σαμοθράκη και από εκεί στην Τρωάδα, σε μια νέα Δαρδανία, όπου ονοματοδοτούν τα Δαρδανέλια, είναι σύμμαχοι των Τρώων στον Τρωικό πόλεμο και ο Αινείας, καθαρά αρκαδικό όνομα, ηγούμενος μιας ομάδας ανθρώπων, με τη λήξη του Τρωικού πολέμου αφού περιπλανηθεί, εγκαθίσταται στην Ιταλία. Οι Δάρδανοι συνεχίζουν την πορεία τους προς τα ανατολικά και βρίσκουμε ίχνη τους στο Ισόνιον άκρο και Ισόνιον ποταμό της Μ. Ασίας, κοντά στους Καύκωνες και μετά να φτάνουν στις Ινδίες, στο Δαρδιστάν.
Οι Καύκωνες, με γενάρχη τους τον Καύκωνα του Λυκάονα (Απλδ), ζώντας αρχικά στη δυτική Αρκαδία και κοντά στην Κυλλήνη που τότε ονομαζόταν Καύκασος (ΝΑ) και είχαν για θεούς τους τον Άτλαντα και τον Προμηθέα, μετακινούνται δυτικά, ανατολικά και βόρεια. Στη δύση, εγκαθίστανται στην Ηλεία (Στρ) με έδρα το Λέπρεο, αλλά εκδιώκονται αργότερα από τους Μινύες της Αρκαδίας. Στο βορρά, η αρχαία Δύμη της Αχαΐας, ονομαζόταν Καυκωνίς (Στρ). Άλλοι, με τον Άνθα και Υπέρητο, πηγαίνουν στην Τροιζηνία και ιδρύουν τις πόλεις Άνθεια και Υπέρεια (Παυ), δίνουν στην περιοχή το όνομα Ανθανίς, ονοματίζουν το νησί Πόρος επίσης Ανθανίς. Περνούν στην Αττική την ονομάζουν Τιτανίδα και μεταφέρουν την λατρεία του Προμηθέα (Παυ) και στην Βοιωτία ιδρύουν την Ανθηδόνα και αφήνουν το μύθο της Βοιωτικής Αταλάντης. Ναυσιπλοούντες και περνώντας από το νησί Κέα ονοματίζουν κι εκεί ένα βουνό Καύκασο (ΚΜ). Περνούν το Αιγαίο και στη Χίο ιδρύουν την πόλη Καύκασα (Ηρ). Περνούν στην απέναντι ακτή και την ονοματοδοτούν ως Ασία, από τη μητέρα ή σύζυγο του Προμηθέα. Διατρέχοντας τη Μικρασιατική ακτή φτάνουν στην ΒΔ Ακτή, στη Βιθυνία, στο Βιθύνιον, κτίσμα των Μαντινέων (Παυ). Εκεί, εγκατεστημένοι γύρω από τον ποταμό Παρθένιο, πολεμούν στην Τροία, στο πλευρό των Τρώων. Κάποιοι άλλοι κινούνται ανατολικότερα στην Αία ή Κολχίδα και ονοματίζουν το μεγάλο ορεινό όγκο ως Καύκασο και μεταφέρουν κι εκεί τη λατρεία του Προμηθέα. Ο Στέφανος Βυζάντιος θεωρούσε το Φρίξο ως Καύκωνα. Συνεχίζουν, ανατολικότερα και φτάνουν στις Ινδίες όπου ονοματίζουν ένα άλλο ορεινό συγκρότημα, τον Ινδικό Καύκασο ή Ινδοκούς. Αυτό το «κους» είναι παραφθορά του Καύκασος.
Οι Αζάνες, με γενάρχη τους τον Αζάνα του Λυκάονα, φέρονται να ήρθαν από την Ήπειρο, από την Τράμπυια, τέλεσαν αγώνες στην Ηλεία, πράγμα που υποδηλώνει την Ελληνικότητά τους κι έφεραν μαζί τους τον Οδυσσέα ως ενόδια θεότητα. Εγκαταστάθηκαν στο κομμάτι της Αρκαδίας Αζανία, στο χώρο που παλαιότερα ζούσαν οι Έλυμοι και οι Δάρδανοι και ίδρυσαν την Κλείτορα. Μετά μετακινήθηκαν, όπως και άλλοι Αρκάδες, σε άλλα μέρη του τότε γνωστού κόσμου.
Στην Αττική τους συναντάμε στον δήμο Αζηνίας (ιωνιστί η Αζανία). Στη Φρυγία ίδρυσαν την πόλη Αζανοί ή Αζάνιον, στον ποταμό Ρύνδακο, στα σύνορα με τη Βιθυνία (Στρ). Στη νοτιοδυτική Κασπία βρίσκουμε τον κόλπο του Αζάνος.  Στην ανατολική παραλία της Αφρικής, κάτω από την Αιθιοπία, υπήρχε η Αζανία ή Βαρβαρία και το πέλαγος μπροστά από την ακτή αυτή ονομαζόταν Αζάνιον (Περίπλους) ή Βαρβαρικός Κόλπος (Πτολ, ΑΑ). Στην περιοχή βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα μυκηναϊκών χρόνων. Τέλος,  στο μεγάλο νησί του Ινδικού Ωκεανού, Ταπροβάνη (η σημερινή Σρι Λάνκα), στα νότια δυτικά υπήρχε το ποτάμι του Αζάνος (ΑΑ).
Γενικά, η αρχαία Οικουμένη εμφανιζόταν κατάσπαρτη από ιδρύματα, τοπωνύμια και άλλα ίχνη  των Αρκάδων, λαού, για τον οποίο δεν μας διασώθηκαν ιστορικές μαρτυρίες (παρά μόνο κάποιες μυθολογικές) ότι ήταν ιδιαίτερα ναυτικός λαός. Το νησί Κύπρος φέρει ανεξίτηλη σφραγίδα των Αρκάδων μέσα από την Αρκαδοκυπριακή διάλεκτο κι αυτό ακόμα δεν έχει αιτιολογηθεί επαρκώς ιστορικά κι αρχαιολογικά. Φαίνεται ότι το μυστικό βρίσκεται ακόμα κρυμμένο στις αφώτιστες πτυχές της Ιστορίας και περιμένει τους τολμηρούς, επίμονους και τυχερούς σκαπανείς.


Βιβλιογραφία
Αρκαδία Χαίρε, Μ. Γ. Βόμβας, Εφημερίδα Νέα της Μεγαλοπόλεως, Αθήνα 2010
Ηρ:    Ηρόδοτος
Παυ:   Παυσανίας
Πτολ: Πτολεμαίος
Εκδ.   Αθ: Εκδοτική Αθηνών
Απλδ:        Απολλόδωρος
Στρ:    Στράβων
ΝΑ:    Ν. Αλεξόπουλος, Ιστορία Τεγέας – Αρκαδίας
ΚΜ:    Κ. Μάνθου, Ιστορία της νήσου Κέας
ΑΑ:    Α. Αγγελόπουλος, Προϊστορικές αποικίες των Ελλήνων, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα 1999.
Γ.Α.Τ.