Ροβεσπιέρος α λα γκρέκα

του Τάκη θεοδωρόπουλου, ΤΑ ΝΕΑ, 12/6/2012

Το όνομα του Ιφικράτη Αμυρά πολιορκεί εδώ και μερικές ημέρες τους νευρώνες του εγκεφάλου μου. Ώς την περασμένη εβδομάδα αγνοούσα την ύπαρξή του, τώρα όμως είμαι αναγκασμένος να παραδεχθώ την ήττα μου. Αν ζεις σ' αυτόν τον τόπο και θέλεις να ασκείς τα πολιτικά σου δικαιώματα, έχεις την υποχρέωση να τον γνωρίζεις. Πρέπει να ξέρεις, για παράδειγμα, αν αυτοπροτάθηκε για υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ή αν ο συνασπισμός της κυβερνώσας Αριστεράς σκέφτηκε προς στιγμήν να τον εντάξει στα ψηφοδέλτιά του ως μέλος μιας εκ των δώδεκα συνιστωσών του, του ιστορικού ΔΗΚΚΙ. Οφείλεις να γνωρίζεις, κι αν όχι από πρώτο χέρι, τουλάχιστον από δεύτερο, αν συνομίλησε με τον κ. Λαφαζάνη και τον κ. Τσίπρα δημοσία και πόση φαιά ουσία καταναλώθηκε στα μαρμαρένια αλώνια όπου συναντήθηκαν οι γίγαντες της πολιτικής.

Ακόμη κι αν διαφωνείς, διότι η διαφωνία είναι δημοκρατικό κεκτημένο, δεν μπορείς να μην έχεις άποψη για το όπλο που θα πάρεις στα χέρια σου όταν έρθει η ώρα - υπομονή ώς τη Δευτέρα - για να συγκρουσθείς με τους κατακτητές. Και να αναγνωρίσεις στον κ. Αμυρά ότι σου προσφέρει μια αρκετά ενδιαφέρουσα επιλογή ανάμεσα στα μαχαίρια, τα τσεκούρια, τα πιστόλια και τα μολότοφ. Ο ίδιος πάντως έχει ξεκαθαρίσει ότι η θανατική ποινή όσων υπέγραψαν το Μνημόνιο θα εκτελεσθεί από απόσπασμα τυφεκιοφόρων Μπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι θα έχουν καθαρίσει τον τόπο από τους νοικοκυραίους του Δ' Ράιχ. Μας εύχεται «καλό βόλι» και μας υπόσχεται ότι δεν θα τους αφήσει να πάνε «ατουφέκιστοι» - τι ωραία λέξη κι αυτή!

Οποιος όμως πιστεύει ότι η σκέψη του κ. Αμυρά είναι ελαφρώς χοντροκομμένη πέφτουν έξω. Διότι ο ίδιος διαφωνεί με την τακτική της 17 Νοέμβρη, ίσως γιατί δολοφονούσε ένα θύμα την φορά. Παρ' ότι και η 17 Νοέμβρη πίστευε ότι η χώρα τελεί υπό κατοχή, ότι είμαστε προτεκτοράτο και μας υποχρέωνε να διαβάζουμε τα κατεβατά των προκηρύξεών της. Οπως και ο Ροβεσπιέρος πίστευε ότι θα κόψει το κεφάλι του «κακού» και στο τέλος έκοψε το δικό του. Οχι, όχι, μην ανησυχείτε. Δεν πρόκειται να βγάλω κανένα συμπέρασμα για τη βία, ποιος και με ποιους τρόπους την τροφοδοτεί και να υπερασπιστώ την ηθική του δημοκρατικού διαλόγου κι άλλα παρόμοια. Αυτά μας τα 'παν κι άλλοι. Εκείνο που πολύ απλά θέλω να πω είναι πως η ήττα αυτής της χώρας, η πανωλεθρία αυτής της κοινωνίας ορίζεται από το γεγονός ότι αν ζεις σ' αυτόν τον τόπο και σ' ενδιαφέρουν τα κοινά, είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις τι σκέφτονται και τι κάνουν οι Αμυράδες του κόσμου τούτου. Διότι διεκδικούν χώρο στους νευρώνες του εγκεφάλου σου, των οποίων οι δυνατότητες, όσο μεγάλη ιδέα κι αν έχεις για τον εαυτό σου, δεν είναι απεριόριστες.

Θα μου πείτε υπάρχει και το αντίβαρο, ο Πανίκας ο Ψωμιάδης, με την ελληνική σημαία στο βανάκι του και τις περί αγχιστείας δηλώσεις του για τη Χρυσή Αυγή. Ομως αυτόν τον ξέραμε από παλιά.